Herinneren jullie je mijn laatste blog nog? Na die blog heb ik nog twee weken moeten wachten op een antwoord. Avery antwoordde pas na een gevoelig briefje van me.
Dit briefje zorgde ervoor dat hij
eindelijk terug antwoordde. Jammer genoeg kwam zijn antwoord in de handen van
mijn mama. Oma was ook niet blij. Gelukkig had ik bij mijn vorige brieven al
verteld dat het om een vriendinnetje ging. Mama vertelde me wel rare dingen. Ze
zei dat ik moest opletten dat ik niet met een cadeautje naar huis kwam van dat
meisje. Dit begreep ik niet zo goed maar ja ik ben maar 12 jaar. Het was
waarschijnlijk grote mensen praat. De brief zelf vertelde het volgende :
Jullie begrijpen waarschijnlijk
wel waarom mijn mama en oma zo reageerden als ze dit lazen. Zo een spetter ben
ik nu ook weer niet, maar ja voor mij was het ook raar. Ik moest een foto
sturen, maar van wat? Ik dacht toen terug aan de code uit mijn vorige blog.
Deze was hier ook weer de oplossing. In de brief staan de drukletters DB. Dit
stond voor Dunkery Beacon. Nu lijkt dat logisch, maar ik heb er toch wel lang
op moeten zoeken hoor. Ik heb dan maar
een foto opgestuurd van die plek. Ik wist niet zo goed hoe ik de foto moest nemen. Ik dacht eerst een postkaartje te sturen maar uiteindelijk heb ik zelf een foto getrokken.
In mijn vorige blog lees je hoe ik de code kraakte. Ik was ondertussen niet meer naar de heide geweest. Ik durfde het niet. Nu ik weer duidelijke info had, ben ik terug naar de
heide geweest. Het gaf me een raar gevoel. Weten dat je binnen enkele
kilometers 3 lijken zou kunnen opgraven. Ik wou deze slachtoffers ook aan het licht brengen maar dan moest ik de politie verwittigen. Dit kon ik niet doen, anders zou Arnold me wantrouwen. Oom Billy was het belangrijkst en de
rest moest maar wachten.
Steven
