Herinneren jullie je mijn laatste blog nog? Na die blog heb ik nog twee weken moeten wachten op een antwoord. Avery antwoordde pas na een gevoelig briefje van me.
Dit briefje zorgde ervoor dat hij
eindelijk terug antwoordde. Jammer genoeg kwam zijn antwoord in de handen van
mijn mama. Oma was ook niet blij. Gelukkig had ik bij mijn vorige brieven al
verteld dat het om een vriendinnetje ging. Mama vertelde me wel rare dingen. Ze
zei dat ik moest opletten dat ik niet met een cadeautje naar huis kwam van dat
meisje. Dit begreep ik niet zo goed maar ja ik ben maar 12 jaar. Het was
waarschijnlijk grote mensen praat. De brief zelf vertelde het volgende :
Jullie begrijpen waarschijnlijk
wel waarom mijn mama en oma zo reageerden als ze dit lazen. Zo een spetter ben
ik nu ook weer niet, maar ja voor mij was het ook raar. Ik moest een foto
sturen, maar van wat? Ik dacht toen terug aan de code uit mijn vorige blog.
Deze was hier ook weer de oplossing. In de brief staan de drukletters DB. Dit
stond voor Dunkery Beacon. Nu lijkt dat logisch, maar ik heb er toch wel lang
op moeten zoeken hoor. Ik heb dan maar
een foto opgestuurd van die plek. Ik wist niet zo goed hoe ik de foto moest nemen. Ik dacht eerst een postkaartje te sturen maar uiteindelijk heb ik zelf een foto getrokken.
In mijn vorige blog lees je hoe ik de code kraakte. Ik was ondertussen niet meer naar de heide geweest. Ik durfde het niet. Nu ik weer duidelijke info had, ben ik terug naar de
heide geweest. Het gaf me een raar gevoel. Weten dat je binnen enkele
kilometers 3 lijken zou kunnen opgraven. Ik wou deze slachtoffers ook aan het licht brengen maar dan moest ik de politie verwittigen. Dit kon ik niet doen, anders zou Arnold me wantrouwen. Oom Billy was het belangrijkst en de
rest moest maar wachten.
Steven
Het verhaal wordt grotendeels vertelt uit het standpunt van Steven, maar in dit deel van het boek verplaatste het vertelstandpunt zich meer naar Arnold Avery. Hij vroeg inderdaad om een foto van Dunkery Bacon en die stuurde Steven hem ook. Steven had er echter geen rekening mee gehouden dat hij in de weerspiegeling van een autospiegel op de foto te zien was. Toen Arnold dit zag en dus ontdekte dat hij met een 12-jarige jongen correspondeerde besloot hij dat hij na 18 jaar wou ontsnappen uit de gevangenis omdat zijn lust naar een nieuwe moord zo groot was. Als het vertelstandpunt zich verplaatst naar Arnold wordt er vaak gebruik gemaakt van flashbacks en terugwijzingen waarin al zijn misdaden tot in het detail toegelicht worden.
BeantwoordenVerwijderenSteven wordt thuis nog steeds niet beter behandelt. Nadat hij de foto van Dunkery Bacon had genomen kwam hij de capuchons tegen en die gaven hem een pak slaag en stalen zijn jas en schoenen. Hierdoor moest hij op zijn lievelingssokken die zijn oma voor hem gebreid had naar huis stappen en waren ze helemaal stuk toen hij thuiskwam. Zijn moeder was razend toen ze ontdekte dat hij alles kwijt was en hij durfde niet zeggen hoe het kwam waardoor dat zijn moeder zo boos was dat ze hem sloeg.
De karakters van Avery en Steven worden zeer grondig doorlicht. Je kan heel hun manier van denken volgen. Het zijn round characters.
Door de flashbacks die in de ik-verteller geschreven zijn, komen we inderdaad veel van Avery zijn manier van denken te weten. Die foto van Steven brengt heel wat teweeg en Ik kan je verzekeren dat er nog veel spanning zal volgen. Het klopt dat Steven en Avery round characters zijn. De oma zou ik hier nog onder vermelden. We kennen namelijk veel over haar verleden.
BeantwoordenVerwijderenDe oma werd inderdaad uitvoerig beschreven in het begin van het boek. Al komt ze wel niet over als de typische oude oma, maar eerder nors vind ik.
BeantwoordenVerwijderen