Ik ben Steven Lamb, een jongen van 12 jaar. Ik woon samen met mijn mama Lettie, broertje Davey en mijn oma in het dorpje Shipcott aan de rand van de heidevelden van Exmoor. De situatie thuis is niet echt tof. De reden hiervoor vond lang geleden plaats, toch heb ik hier nog dagelijks last van en dat vind ik niet leuk. 18 jaar geleden werd mijn oom Billy vermoord. Mijn oma heeft daar nog steeds veel verdriet rond. Iedere dag als ik met de fiets van school kom, staat ze me op te wachten. Ik vraag me alleen af of ze wel op mij staat te wachten en niet op haar vermoorde zoon.
Mijn oom zijn lichaam is namelijk nooit gevonden en daar wil ik iets aan doen! Ik denk dat het voor mijn oma goed zou zijn als ze afscheid van hem kon nemen en daarom ga ik elke dag gaan graven.Ik weet namelijk dat mijn oom vermoord is door een seriemoordenaar. Arnold Avery heeft veel kindermoorden op zijn geweten. Sommige van deze kinderen hebben ze teruggevonden op de heide achter mijn huisje. Ik denk dat oom Billy daar ook moet liggen dus iedere dag opnieuw ga ik op zoek. Vorige week is Steven nog eens mee geweest. Hij is mijn beste vriend, toch wordt hij het ook stilaan beu. We vinden namelijk nooit echte menselijke resten. Vannacht had ik een nachtmerrie over mijn leven zonder het lichaam van oom Billy. Ik heb dan ook besloten om die moordenaar een brief te schrijven. Mijn leerkracht Nederlands zegt dat ik daar goed in ben dus wie weet kan ik bij die Arnold wel wat informatie los krijgen.
Mijn oom zijn lichaam is namelijk nooit gevonden en daar wil ik iets aan doen! Ik denk dat het voor mijn oma goed zou zijn als ze afscheid van hem kon nemen en daarom ga ik elke dag gaan graven.Ik weet namelijk dat mijn oom vermoord is door een seriemoordenaar. Arnold Avery heeft veel kindermoorden op zijn geweten. Sommige van deze kinderen hebben ze teruggevonden op de heide achter mijn huisje. Ik denk dat oom Billy daar ook moet liggen dus iedere dag opnieuw ga ik op zoek. Vorige week is Steven nog eens mee geweest. Hij is mijn beste vriend, toch wordt hij het ook stilaan beu. We vinden namelijk nooit echte menselijke resten. Vannacht had ik een nachtmerrie over mijn leven zonder het lichaam van oom Billy. Ik heb dan ook besloten om die moordenaar een brief te schrijven. Mijn leerkracht Nederlands zegt dat ik daar goed in ben dus wie weet kan ik bij die Arnold wel wat informatie los krijgen.
Ik wil mezelf natuurlijk niet bekend maken, dus mijn volledige naam heb ik niet op het briefje gezet. Als jullie je afvragen wie WP. is, wel dat is William Peeters. Dit is de echte naam van mijn oom, maar iedereen noemde hem Billy. Ik denk dat het tijd is om mijn brief te posten. Hopelijk krijg ik snel een antwoord en kan het mysterie opgelost worden.
Steven
Steven zijn oma is inderdaad haar zoon verloren, maar dat is niet de enige tegenslag die ze gehad heeft. Die arme mevrouw Peeters zoals ze in het verhaal genoemd word, is ook haar man verloren bij een tragisch ongeluk. Hij was gevallen met zijn fiets en daarna overreden door een bus.
BeantwoordenVerwijderenIn het verhaal is in het begin geen sprake van spanning. Enkel wanneer het vertelperspectief zich verplaatst naar dat van Arnold Avery, de kindermoordenaar, is er spanning wanneer hij twee van zijn moorden tot in het detail uitlegd. Naast moordenaar is hij ook pedofiel, want hij ging op een erg lugubure manier te werk om de kinderen te lokken. Hij vroeg hen vanuit zijn camionet om een plaats aan te wijzen op de kaart en onder de handen van het kind bevond zich dan nog iets heel anders dan de plaats die het aanwees.
Het zoeken naar het lijk van oom Billy is een obsessie voor Steven, maar zijn beste vriend Lewis heeft hier genoeg van. Vroeger hielp hij steeds mee met graven, maar nu duidt hij enkel soms op de kaart aan waar Steven nog moet zoeken. Lewis neemt hierin de leiding, zoals bijna net bij alle andere dingen die ze samen doen. Lewis heeft nogal een dominante houding tegenover Steven en dit raakt hij zo stilaan beu.
De oma heeft inderdaad nog niet veel levensvreugde mogen ervaren. Ze leeft in een wereld vol verdriet. Dit zorgt voor een emotioneel eerste deel waardoor de spanning ver zoek is. Maak je geen zorgen het wordt een meeslepend verhaal. Het graven komt eentonig over maar dit is een belangrijk aspecten aangezien je hier monologen van Steven leest. Deze laten je het verhaal beter begrijpen.
BeantwoordenVerwijderenDat klopt inderdaad, hierdoor is het makkelijk om Stevens gedachtengang te volgen. Hij is enorm gemotiveerd en dat bewonder ik wel aangezien dat hij al enkele jaren graaft zonder enig resultaat.
BeantwoordenVerwijderen